Wirtualny spacer
PISMO ODRĘCZNE
200 p.n.e. - 100 n.e.
QUMRAN
W 1947 roku świat obiegła wiadomość o odkryciu w Izraelu, w miejscowości Qumran, znajdującej się nad Morzem Martwym, starożytnej biblioteki. W II wieku p.n.e. osiedliła się tam społeczność, która gromadziła i przepisywała religijne teksty. Były to pisma hebrajskich proroków oraz pisma historyczne.
ŚWIĘTE TEKSTY STAREGO TESTAMENTU
Minęło osiemnaście stuleci, zanim beduiński pasterz Muhammed Edh-dhib natrafił w jednej z grot na owe gliniane dzbany z rękopisami. Okazało się, że pierwszy z nich zawierał tekst biblijnej księgi Izajasza, najstarszy, jaki dotąd odnaleziono. Do marca 1952 roku metodycznie przeszukano około dwieście jaskiń w pobliżu Morza Martwego. Natrafiono w ten sposób na kolejne groty, w których znaleziono zwoje z księgami: Psalmów, Ezechiela i Habakuka. Odkrycia w Qumran pokazują, że księgi Starego Testamentu, którymi dysponowaliśmy dotychczas, pochodzące z X czy XI wieku n.e., przepisywano bardzo starannie, przez stulecia zachowując wierność w stosunku do wzorcowych zwojów.
SKRYBOWIE
Na podstawie całej kolekcji tekstów wiemy, że wspólnotę z Qumran charakteryzowała silna wiara w nadejście mesjasza, króla i arcykapłana, oraz odnowienie królestwa Izrael. Do dziś w grotach znaleziono około dziewięćset rękopisów, w tym dwieście trzydzieści trzy manuskrypty biblijne. Około 60% rękopisów biblijnych zawiera tekst zgodny z tekstem Masoreckim, pochodzącym z IX wieku n.e., około 5% manuskryptów zgadza się z tekstem Septuaginty, spisanym w III wieku p.n.e. kolejne 5% potwierdza Pięcioksiąg Samarytański, a 30% to tekst charakterystyczny wyłącznie dla wspólnoty z Qumran. odkrycie w Qumran potwierdza rzetelność pracy skrybów, którzy na przestrzeni wieków wiernie przepisywali teksty Starego Testamentu.
