Wirtualny spacer
WYDANO DRUKIEM
1539
WIELKA BIBLIA
Główny duchowny Henryka VIII, Thomas Cromwell, nakazał duchowieństwu „sporządzenie Angielskiej Biblii w jak największym rozmiarze i umieszczenie jej w dostępnym miejscu w każdym kościele, tak aby ludzie mieli do niej dostęp i mogli ją czytać”.
BIBLIA PRZYKUTA ŁAŃCUCHEM
Na samym spodzie strony zapisano słowa: „jest to Biblia przeznaczona do użytku kościołów”. już sam rozmiar czynił z niej Wielką Biblię. Z powodu jej publicznej ekspozycji często przykuwano ją łańcuchem do pulpitu. Po raz pierwszy wydano ją drukiem w 1539 roku i wciąż pozostaje jedną z najpiękniejszych wydrukowanych Angielskich Biblii. Cromwell zwrócił się do swojego przyjaciela, Arcybiskupa Thomasa Cranmera, z prośbą, by ten zlecił Milesowi Coverdale`owi kolejne tłumaczenie, które byłoby rewizją Wielkiej Biblii. Coverdale rozpoczął pracę natychmiast, posiłkując się Biblią Matthew. W 1539 roku w Paryżu rozpoczęto druk, który jednak szybko został zatrzymany przez francuską inkwizycję. Zamiast spalić, skonfiskowane stronice zdecydowano się sprzedać je jako makulaturę. Thomas Cromwell zdołał wykupić i przewieźć karty Biblii z powrotem do Anglii, gdzie kontynuowano pracę z pomocą drukarzy – Graftona i Whitchurcha.
KARTY BIBLII URATOWANE
Pierwszy nakład dwóch tysięcy pięciuset kopii był gotowy w 1539 roku. Wszystkie egzemplarze rozeszły się w ciągu kilku tygodni. Druga, większa edycja została ukończona w 1540 roku. Wstęp do niej, zawierający zalecenie codziennego czytania Pisma Świętego, napisał Thomas Cranmer. z tego powodu drugie wydanie określa się czasem jako „Biblia Cranmera”. Jej publiczna ekspozycja wzbudziła u ludzi pragnienie posiadania własnej, osobistej kopii Słowa Bożego. To dało początek serii wznowień i kolejnych wydań Biblii. Henryk VIII autoryzował jej druk , a po jego śmierci i wstąpieniu na tron królowej Marii I Tudor arcybiskup Thomas Cranmer został osądzony i – podobnie jak wcześniej John Rogers – zakończył swoje życie w płomieniach.
